امام محمد باقر ...امام محمد باقر ...امام محمد باقر...اینها همان تلنگر های ذهنی ام بود که مدام مثل پاندول ساعتهای قدیمی از اینطرف ذهن به آن طرف ذهنم فشار می آورد.شاید دلیلش این بود که میخاست از یک دانشجوی به اصطلاح لیسانس بپرسدکه پس از گذر اینهمه عمر چه شناختی نسبت به امام ینجمت داری؟ناگهان صفحه ای جلوی چشمانم تداعی شد...آری ... درس دینی دبستان...آنجا بود که یاد گرفتم امام باقر در اول رجب متولد شد و لقب ایشان باقر العلوم به معنای شکافنده علم است و چند سطری درباره عظمت علمی ایشان و تربیت شاگردانشان صحبت کرده بود.پس از گذر از این صفحه هر چه تلاش کردم که بیشتر در باره این امام بدانم هیچ به ذهنم نیامد.واقعا چقدر تاسف بار است که نامت شیعه باشد ولی اگر از تو درباره توصیف این امامت بپرسند همین چند خطی را که گفتم در ذهن داشته باشی!..خیلی وقتهابسیاری از ما زود نقاب توجیه به چهره می زنیم وزبان به توجیه می چرخانیم که مبادا کسی ما را متهم کند که چرا امامت را نمی شناسی؟؟؟آیا می دانید امام باقر رابه خاطر کهولت سن شیخ الائمه گویند و روزانه هزاران شاگرد از محضر مبارکشان کسب فیض میکرده و زمان حضرت اوج شکوفایی علم و دانایی بوده آن وقت برای ما ننگ نیست که حتی یک جمله ..گفتم حتی یک  جمله!نتوانیم از روایات این امام بر زبان آوریم من یکی از جملات ناب حضرت را می گویم بقیه را منظرم که شما بازدیدکننده عزیز برایم بیان کنی هرکس به نوبه خود فقط یک جمله...گفتم فقط یک جمله!امام باقر (ع) فرمودند: